ریان بن شبیب
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| صحابی | امام رضا(ع)، امام جواد(ع) |
| اطلاعات حدیثی | |
| راوی از معصوم | امام رضا(ع) |
| مشایخ | یونس بن عبدالرحمان |
| راویان از او | ابراهیم بن هاشم قمی |
| شهرت | نقل روایت ریان |
رَیّان بن شَبیب، از محدثان شیعه و از اصحاب امام رضا(ع) و امام جواد(ع) است. او حدیثی از امام رضا(ع) درباره ماه محرم، واقعه کربلا و فضل و ثوابِ گریه و عزاداری بر امام حسین(ع) نقل کرده است. این روایت به حدیث ریان شناخته می‌شود و در آن آمده است:
- «يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ...» (اى پسر شبيب اگر براى چيزى گريه می‌کنی، براى حسين (عليه السّلام) گريه كن...)[۱]
به گفته نجاشی، او دایی معتصم خلیفه بنی‌عباس بوده که خواهرش مارده از کنیزان هارون و مادر معتصم بوده است.[۲] اما مسعودی در اثبات الوصیة وی را دایی مأمون ذکر کرده‌اند.[۳]
ابن شبیب، در شهر قم اقامت کرد و محدثان آن شهر از او روایت نقل کرده‌اند. او از امام رضا(ع) روایاتی نقل کرده و مسائل صباح بن نصر هندی از امام رضا(ع) را جمع نموده است.[۴]
ابراهیم بن هاشم قمی پدر علی بن ابراهیم قمی صاحب کتاب تفسیر قمی از او روایت نقل کرده است.[۵] او همچنین از یونس بن عبدالرحمن نقل روایت نموده است.[۶]
طبق گزارش کشی از خیزران خادم قراطیسی(کاغذ فروش)، ریّان پسری داشته که امام جواد(ع) حاضر به دعا برای وی نشد و بر او خرده گرفت، اگر چه برای خود رَیّان سه مرتبه دعا کرد.[۷]
پانویس
- ↑ برای دیدن متن روایت رک: شیخ صدوق، امالی، مؤسسة البعثة ، ۱۴۱۷ق،مجلس ۲۷، حدیث۵، ص۲۰۶؛ شیخ صدوق، عیون اخبارالرّضا، ص۱۶۵.
- ↑ نجاشی، رجال، مؤسسة النشر الإسلامي،ص۱۶۵؛ شیخ صدوق، عیون اخبارالرضا، الناشر : منشورات جهان، ج۲، ص۲۳۸-۲۳۹.
- ↑ مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۳۸۴ش،ص۲۲۳.
- ↑ نجاشی، رجال، الناشر مؤسسة النشر الإسلامي، ص۱۶۵، خویی، معجم رجال الحدیث، الناشر : مؤسسة الخوئي الإسلامية، ج۹، ص۲۱۶.
- ↑ این روایات را در کتب زیر می‌توان مشاهده کرد:الکافی: جزء۷، کتاب الوصیة۱، باب آخر، حدیث۲.تهذیب الاحکام: جزء۹، باب وصیة لاهل الضلال، حدیث ۸۰۶؛ الاستبصار: جزء۴، باب وصیة لاهل الضلال، حدیث ۴۸۶.عیون اخبارالرّضا(ع): باب۷، حدیث۱۲. امالی صدوق: مجلس۲۷، حدیث۵؛ خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، الناشر : مؤسسة الخوئي الإسلامية،ج۸، ص۲۱۷.
- ↑ رک: کلینی،الکافی،۱۴۰۷ق، ج۱، باب الحجة۴، باب معرفة الامام و الردّ الیه، حدیث۱.
- ↑ کشی، رجال الکشی،۱۴۳۰ق، ۲۰۰۹م،ص۴۲۹.
منابع
- خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، قم، مرکز نشر الثقافة الاسلامیه، ۱۳۷۲ش.
- شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، امالی، ترجمه کریم فیضی، قم، انتشارات وحدت بخش، ۱۳۸۴ش.
- شیخ صدوق، محمد بن علی بن بابویه، عیون اخبارالرّضا، مصحح مهدی لاجوردی زاده، تهران، نشر جهان، بی‌تا.
- کشی، محمد بن عمر،؛ رجال کشی، دانشگاه مشهد، ۱۳۴۸ش.
،کشی، رجال الکشی،لبنان موسسة الاعلمی للمطبوعات، ۲۰۰۹م، ۱۴۳۰ق.
- مسعودی، علی بن حسین، إثبات الوصیة للإمام علی بن أبی طالب، قم، انتشارات انصاریان، ۱۳۸۴ش.
- نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی التابعه لجامعة المدرسین بقم، ۱۳۶۵ش.